♦️گویند روزی مطربی نزد مرحوم کرباسی که از علمای عهد قاجار بود آمد و حکم شرع را در مورد رقصیدن پرسید.

این عالم بزرگ جواب داد:
عملی است مذموم و فعلی است حرام.
مطرب پرسید:
حضرت آقا، اگر من دست راستم را بجنبانم حرام است؟
مرحوم کرباسی گفت: خیر!
مطرب پرسید: اگر دست چپم را بجنبانم؟!
مرحوم کرباسی گفت: خیر!
سپس مطرب از حکم شرعی در مورد تکان دادن پای راست و چپ پرسید و هر بار مرحوم کرباسی گفتند: خیر ایرادی ندارد.
اصولا دست و پا برای جنبانده شدن خلق گشته اند.
مطرب که منتظر این فرصت بود از جای خود بلند شد و در مقابل دیدگان بهت زده حاضران مجلس شروع به رقصیدن کرد و گفت:
حضرت آقا، رقص همان تکان دادن دست ها و پاهاست که فرمودید حرام نیست.
مرحوم کرباسی در جواب گفت:
تجزیه ات خوب بود، ولی مرده شور ترکیبت را ببرد!
به این معنی که برخی امور به تنهایی خوبند اما مجموعشان فعل حرام است و به درد نمیخورد.

👌روشنفکران کوردل برای مطامع نامشروع خود، دین را بصورت تجزیه ای بررسی میکنند و نمیگذارند دین بصورت ترکیب و گزاره ای کامل برای مردم تبیین شود. مثلا آیه«لا إِکراه فی الدین» را به تنهایی برای تجویز ولنگاری و تئوریزه کردن اباحه گری قرائت میکنند بدون اینکه بخواهند یا بگذارند این آیه به همراه آیات دیگر معنا شود. مثلا چند وقت قبل سیدمحمد خاتمی در دیدار برخی فعالان اجتماعی و سیاسی (بخوانید مشتی برانداز و خدشه کننده در احکام نظام اسلامی) گفته بود «لا اکراه فی‌الدین» یعنی در دین خدا که اصل است، زور و اجبار وجود ندارد.
در جواب این افاضات باطل الذات وی باید گفت که این آیه اشاره دارد که انسانها بصورت تکوینی بر ایمان پیدا کردن مجبور نشده اند. که این مطلب از آیه مبارکه ۱۴۹ سوره انعام فهمیده میشود: فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ/ پس اگر خدا می خواست قطعاً همه شما را [به طور جبر و با امر تکوینی] هدایت می کرد.
لذا اگر از سوی ایادی حکومت اسلامی بر رعایت احکام دینی در سطح جامعه اجبار و الزام صورت میگیرد، اولا جنس این اجبار و التزام از جنس امر تکوینی نیست بلکه بخاطر امر تشریعی خداوند سبحان است که در صدها آیه بیان شده است. که آن هم نه بخاطر حلول ایمان در وجود آدمی بصورت قهری، بلکه بخاطر مصونیت جامعه از مظاهر بی ایمانی می‌باشد. از طرفی در حدیث است که تا قبل از تبیین، هیچ اجباری نیست‌‌ و بعد از تبیین، الزامات مدنی باید صورت گیرد.

🌹امام رضا علیه السلام میفرمایند:لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ أَیْ لا یَکْرَهُ أَحَدٌ عَلی دِینِهِ إِلَّا بَعْدَ أَنْ تَبیَّنَ لَه قَد تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ➖عبارت لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ بدان معنی است که خداوند، احدی را بر دینش مجبور نمی‌کند مگر بعد از آنکه برای او احکام اسلامی را تبیین کرده باشد. (راه و بیراهه را برایش مشخّص کرده‌باشد) و این در حالی است که خداوند، راه و بیراهه را مشخّص کرده است.(تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۳۰۲)

♦️لذا وقتی حکومت اسلامی تشکیل بشود به طریق حتمی، بینات اسلامی تبیین شده و لذا احکام اسلامی در صحنه اجتماعی لازم الاجرا میشود. از طرفی گفته شد این التزام به مظاهر ایمان در سطح عمومی، بخاطر وارد کردن نور ایمان بصورت قهری در قلب افراد جامعه نمیباشد که بصورت تکوینی این امر محال است چرا که حلول ایمان با تفکر و عمل صالح یا همان صبر و بصیرت که همگی از روی اختیار است امکان پذیر میباشد. پس این التزام برای اینست که جامعه اسلامی از ویروس کفر و الحاد و مظاهر گناه مصونیت پیدا کند و ابزار هدایت در جامعه سهل الوصول باشد. مثلا اگر برخورد سلبی با بی‌حجابی صورت میگیرد بخاطر این نیست که فرد را بصورت قهری باورمند به حجاب کنیم بلکه بخاطر این است که جامعه را از مظاهر بی عفتی منزه نماییم که این مساله به امر تشریعی خداوند متعال، از وظایف حتمی حکومت اسلامی می‌باشد.

♦️آری، خناسان با تمام قدرت در برابر ولایت که می خواهد دین را بصورت ترکیبی به جامعه عرضه کند صف آرایی میکنند و تا جایی که بشود نمیگذارند قرآن ناطق، آیات الهی را برای همگان تاویل و تفسیر نماید. و امروزه در عصر غیبت، ولایت فقیه به اذن حضرات معصومین، وارث معارف و حاکمیت غدیر بوده و به نوعی جلوه ای از قرآن ناطق می‌باشد. دیدیم که رهبری با قرائتی از جنس قرآن ناطق، بیحجابی را حرام شرعی و سیاسی دانستند که همین حقیقت در کنار سایر حقیقت های مطرح شده از سوی ایشان، اینطور خفاشان شب تار را به دشمنی و شیطنت برانگیخته نموده است.
حرام سیاسی یعنی اینکه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی، برخورد سلبی با پدیده بیحجابی را وظیفه حتمی خود بدانند و نهادهای فرهنگی نیز توامان به فرهنگ سازی مقوله عفت و حجاب مشغول باشند که البته اصل پوشش و حداقلیات حجاب اسلامی، برای تمامی افراد جامعه تبیین شده و برای خاطیان عذر ندانستن متصور نیست!

♻️نشر_حداکثری